In deze nieuwsbrief ga ik nog niet terugkijken op 2023, daarvoor komt er nog een laatste nieuwsbrief van dit jaar. Voor vandaag wens ik iets persoonlijks te delen. Iets wat ik de afgelopen maanden steeds meer ervaar. Ik ben benieuwd of jij dit herkent.

Sinds Vay, net 18 geworden, in september in Utrecht is gaan studeren én ingetrokken bij haar vriend, heeft dit mij ruimte gegeven. Om, net als Vay uit te vliegen. Mijn vleugels waren al langer droog, maar nu is het blijkbaar dan ‘tijd’.

‘Op het moment dat Vay 18 is, krijg jij je ruimte’.
Zo herinner ik me een situatie, een kleine 18 jaar terug waarbij ik met Vay aan mijn borst op de bank zat. Zitten, Zijn en ondertussen haar voeden. Op een van deze momenten had ik ondertussen een gesprekje met meZelf. Ik weet nog hoe gebonden, vast, opgeslokt als moeder, verzorgster, vrouw ik me voelde. Vay was letterlijk afhankelijk van mijn voeding. Dát wenste ik ook, met heel mijn hart! 100%. Precies zoals ik mezelf dit had uitgetekend voordat zij op aarde door ons verwelkomd werd. Een borst gevoed kind. Drie jaar lang.

In mij was er ook een deel die bijna schreeuwde “ik heb nog zoveel meer te doen, te geven en delen aan al die mensen die ik nog dien te inspireren…!” Enigszins gefrustreerd, dusss, daar zo zittend op de bank met Vay in mijn armen.

Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat mijn Hogere Zelf toen zei: “Op het moment dat Vay 18 is, krijg jij je ruimte’. What the f*ck, moet ik nog 18 jaar ‘wachten’! Nu was ik toendertijd al aardig boos en gefrustreerd, dat werd niet minder, zeg maar. Nu 18 jaar verder in de tijd, klopt dat wat mijn hogere Zelf me toen influisterde 100%! Zoals altijd. 🙂

Het blijft bijzonder hoe je leven verloopt en dat je op bepaalde tijden een soort doorkijkje krijgt. Zo ook nu weer. Naast dat ik sinds 2023 meer ruimte heb gekregen om mijn boodschap uit te dragen, merk ik dat ik steeds meer uit ‘de matrix’ aan het stappen ben. Ik voel me niet meer ‘geroepen’ mee te doen aan…
Ja, aan wat eigenlijk?

Feestdagen
Zo merkte ik dat ik geheel geen intrinsieke beweging meer voel om een Kerstboom met alles erop en eraan naar binnen te slepen. Vay wel en heeft dan ook met dank alle, in de loop der jaren verzamelde, spullen meegenomen. Samen hun eerste kerstboom opgetuigd. Oude tradities worden doorgegeven.

Deze intrinsieke beweging voel ik ook bij 31 december, Oud en Nieuw. En als laatste mijn verjaar-dag op 3 januari. Allen zijn voor mij onderdeel van ‘Oud’. Programma’s die velen ‘in hun greep hebben gehouden’ en welke in ieder geval bij mij niet meer mee gaan naar Nieuw. Gewoonweg omdat ik voel dat het voor mij niet (meer) klopt.

2024 gaat een geheel ander jaar worden. In ieder geval voor mij.

Ik ben benieuwd of jij deze intrinsieke beweging/verschuiving ook in jou ervaart.

~ Jacqueline