Wat gebeurt er als we in angst voor afgewezen vastzitten?

Deze angst houd je vast in het blijven voegen en aanpassen aan die ander, buiten je. Alles om niet buiten de groep te vallen, geaccepteerd te worden door die ander. Hier zit tevens een andere basale angst onder, de angst voor de dood. Hier kom ik bij BASISANGST nr. 6 op terug.

In primitievere tijden waren we ten dode opgetekend zodra je niet meer binnen de groep welkom was, we hadden de ander nodig om te overleven. Deze overlevingsmodus wordt bij ons geactiveerd zodra we voelen dat de ander ons zou kunnen afwijzen, zou verlaten. Dát wil je te allen tijde voorkomen. Je gaat je voegen en wordt een speelbal van je omgeving en gaat hierbij weg bij jezelf, bij jouw waarheid.

Wie je uiteindelijk afwijst ben jezelf.

Om de angst voor afwijzing niet te hoeven voelen, voegen we ons aan die buitenwereld en verloochen zo onszelf. Dit kunnen we héél lang blijven doen. Tot het moment dat we zo door die buitenwereld als slaaf, sloof, vloerkleed worden behandeld en dat we niet meer kunnen dan onszelf aan te kijken in de spiegel. Concluderen dat we zo niet langer verder kunnen. We worden wakker voor deze waarheid in onszelf. Is dit niet het proces waar we momenteel mondiaal allen voor worden uitgenodigd aan te gaan? Dit wakker worden brengt een beweging op gang die je niet meer kunt stoppen.
Gelukkig maar. Het is de hoogste tijd dat jij op nummer één komt te staan, voor jezelf! Pas dan kun je een meerwaarde hebben voor een ander. En zo dragen we ieder voor zich ons steentje bij, mondiaal.

Om jezelf niet meer langer af te wijzen word je uitgenodigd door deze angst voor afwijzing heen te stappen en je eigen ruimte in te gaan nemen. Om je eigen ruimte in te nemen dien je je ruimte af te leren bakenen. Anders is het niet helder wát jouw ruimte is, toch? Hiervoor dien je helder te krijgen wát het is waar jij je ruimte voor wenst in te nemen.

Je ontkomt er niet aan bewust te worden van wat voor jou wezenlijk belangrijk is, hoe je wenst dat mensen met je omgaan, hoe jij wenst te leven, waar jouw hart blij van wordt. En dat dien je te leren uiten, te delen met anderen. Door dit met anderen te delen word jij zichtbaar voor die ander. Dáár ben jij met jouw verlangens, wensen.
Hiermee geef je jezelf de ruimte die jij wenst in te nemen en tegelijkertijd is dát de grens voor de ander. Je bakent daarmee direct je ruimte af voor die ander. Nu weten beide partijen waar jouw grens ligt.

Dit afbakenen en hiervoor gaan staan geeft je zoveel power. Je voelt je krachtig, zeker, helder en heel rustig. Dit is wie jij bent. Tot hier en niet verder.

Hoe weten anderen waar jouw grens is als je deze niet aangeeft?

Ze lopen dwars over je heen, letterlijk en figuurlijk. De omgeving heeft jouw grenzen nodig om te weten tot hoever ze met je kunnen gaan. Ze vragen erom. Gééf ze deze dan ook!
Doorzie je deze vraag ook aan ons gesteld, mondiaal?

Met andere woorden hoe meer jij weet wat je wel of niet wenst te ervaren in je leven, jezelf hierin respecteert én dit naar buiten toe leert uiten, des te helderder ziet de omgeving jou én waar jouw grenzen zijn. Jouw grenzen worden vanzelf zichtbaar als jij zichtbaar jouw ruimte inneemt ‘tot hier en niet verder’.

Om je grenzen zo helder neer te zetten heb je de nodige moed nodig. En blijk je moed juist te ontwikkelen door dit te gaan doen, dán ervaar je hoe krachtig je bent. Jij houdt rekening met jezelf en de omgeving kan niet anders dan je dit terug spiegelen en respecteren jou dan ook. Ogenschijnlijk moeiteloos.

Worden we momenteel niet mondiaal uitgenodigd, of wellicht beter gezegd uitgedaagd om trouw te worden aan onszelf, zelfs als dat betekent dat je daarvoor de groep en/of instanties dient af te wijzen?

Dit is geen ware afwijzing, maar een daad van kracht en Liefde, voor jezelf. Je kiest bewust voor jezelf. Jouw waarheid. Jouw Wijsheid. Je bent soeverein in je Wezen. Ieder-een. Vergeet niet dat de omgeving je daarvoor uitgenodigd, hoe hun boodschap er aan de oppervlakte ook uitziet.

Je geeft je grens aan zonder angst voor welke afwijzing dan ook en bent zichtbaar, voor jezelf en de ander. Punt.

Wens je te leren hoe je zoveel meer vanuit je eigen kracht je ruimte kunt innemen, zonder angst voor afwijzing? Met Liefde kijk ik met je mee waarin jij vastloopt en wat er nog in jou geheeld mag worden, alvorens je vanuit je kracht je eigenheid durft te laten zien. Zonder angst en met heel veel Liefde. Voor jezelf en daarmee voor een ieder ander.

Het kán! Aan jou deze stap te zetten en uit te reiken.

JA, ik wens dat je (gratis) met me meekijkt!

~ Jacqueline