In mijn praktijk krijg ik meer dan eens de vraag of ze door het transformatieproces wat hier plaatsvindt mensen moeten loslaten. De angst in hun ogen is groot.

Mijn antwoord is altijd eenduidig:

Er is maar één weg te gaan en dat is de weg van jouw hart. Zij weet wat goed voor jou is.

En als dat betekent dat je bepaalde mensen los dient te laten, dan zal dit zich als vanzelf op een gegeven moment tijdens je eigen transformatieproces voor jezelf zichtbaar worden, en zul je voelen dat dit voor beiden het beste is, uiteindelijk.

Jullie uit te wisselen zielcontracten in de vorm van de nodige levenslessen, zijn voor jou dán voelbaar afgerond. En geeft jullie beiden weer de ruimte andere levenslessen mét bijbehorende contracten aan te gaan. Alles gericht op groei.

Dit gezegd hebbende, blijkt leren loslaten een Wezenlijk onderdeel te zijn van je transformatieproces: het proces van loslaten, onthechten.

Niets blijft bij het oude zodra jij transformeert, dus óók je omgeving (out there) zal zich daarin aanpassen. En ja, dan zullen er mensen uit jouw dagelijkse bestaan verdwijnen, moeiteloos. Geen ontkomen aan. Er is echter iets met dat loslaten. Zodra je zegt “laat los” verkramp je. Houd je juist nog steviger vast. Precies het tegenovergestelde van waar je voor wordt uitgenodigd.

Door het woord van elkaar los te koppelen komt er letterlijk ruimte.

Door de ander los te maken van jou, van een afstandje observeert en deze dáár te laten waar deze zich bevindt blijft het rustiger in je. Je switcht van het ikke naar jeZelf en doorziet waar je allebei staat, zonder oordeel. Je kijkt er naar. Daarmee maak je meer ruimte tussen jou en de ander. Dan is het aan jou de ander meer te laten met al dat waar zij mee bezig zijn. Vaak dingen die jij ontgroeid bent, geen raakvlak meer mee hebt. Sowieso niet meer interessant vindt. Het wordt dan zoveel makkelijker verder te gaan, op jouw te lopen pad.

Het mooie is dat er als vanzelf steeds meer like minded mensen om je heen verschijnen. Ook weer ogenschijnlijk moeiteloos. Om dit te ervaren dien je echter wel éérst die ander te láten. Deze stond eigenlijk al los van je, toch?

Laat ieder zijn eigen tempo op zijn pad lopen.

Pas jouw tempo nóóit aan, opdat de ander jou bij kan houden!

Alles, dus ook de verschillende tempo’s zijn niet voor niets zo ingebouwd. Ze zijn onderdeel van dit spel op aarde. De uitgelezen kans nieuwe mensen én ervaringen op te doen. En kwamen we juist dáár niet hier voor?

Wie moet jij loslaten om jouw pad te kunnen vervolgen?

En gaat het wel echt om die persoon of om het plaatje wat jij op deze persoon hebt geplakt en JIJ maar niet los wenst te laten. Wake-up call!

Mooi Thema voor een volgende keer.

Nu eerst maar eens bijkomen van de schrik wie er net allemaal op jouw netvlies voorbij kwamen.

Enhu… de mensen in mijn praktijk….

Allen, geen één uitgezonderd doorzien dit innerlijk te lopen pad en proces en waar ze uiteindelijk voor worden uitgenodigd om áán te gaan. Degenen die dóór lopen ervaren nadien zóveel ruimte, vrijheid, innerlijke kracht én rust. Dat krijg je zodra je trouw wordt én blijft aan jouw hart. En kwamen ze dáár allen nu net voor bij mij! Is het cirkeltje weer rond.

Mocht je jezelf momenteel in een situatie bevinden waarbij je wordt uitgenodigd los te laten. Of die nu een relatie, werk, woonplaats, oude patronen of geheel iets anders, weet dat je dit niet alleen hoeft te doen. Wel zelf.

Met Liefde loop ik een tijdje met je mee, mits jij dit wilt, uiteraard.

Weet dat een kennismakingsgesprek gratis is. Ik kijk dan even met je mee en geef je aan waar je voor wordt uitgenodigd aan te gaan. Zonder actie ondernemen zul je er in ieder geval niet uitkomen. Jij bent aan zet.

Weet dat je van harte welkom bent!

~Jacqueline