Als kind konden we dit heel goed. Uiteindelijk dan.
Zodra we door de laag van weerstand heen waren gezakt, de weerstand in de vorm van ‘ik moet iets doen’. Masculiene energie in overdrive = ego. Deze wenst niet te voelen wat zich geheid ontvouwt zodra je door deze weerstand laag heen zakt naar ZIJN. Vanuit dit ‘zijn’ dient zich op een gegeven moment, als vanzelf weer iets nieuws aan wat in beweging gezet wenst te worden. Die buitenwereld in.

Herinner je je deze ruimte, deze vrijheid nog waar je in terecht kwam via dit toelaten van de staat van zijn van ‘vervelen’? Ik gelukkig wel! Ik zeg gelukkig, daar ik deze staat van ‘zijn’ even ‘kwijt’ ben.

Na járen van veel content creëren voor mijn boek(en) en alles wat dit met zich mee bracht, stond ik aardig in standje ‘doen’. Ik wenste nu eenmaal met heel mijn hart een boodschap naar buiten te brengen. Niets mis mee.

Waar ik ná mijn boekpresentatie in terecht kwam, mede door de vakantieperiode (betere timing kun je je niet wensen) was een ‘zoeken naar balans’. Opeens was er niets meer te doen. Datgene wat ik me voor had gesteld was gemanifesteerd en klaar. Ik merkte de laatste weken dat ik in de diepte niet écht kon zakken in ‘zijn’. Mijn aardig getrainde masculiene energie stond echter nog steeds op de achtergrond stationair te draaien.

Een goed gesprek met mijn “Healing/sjamanen Sisters” gaf mij helderheid in de diepe uitnodiging van meZelf me zélf toe te staan me te vervelen. De feminiene energie de vrijheid van ‘niet doen’ geven. Alleen zo komen beide polen Yin (feminien) en Yan (masculien) weer in balans. Van daaruit ontvouwt zich als vanzelf weer een nieuwe levensstroom waarlangs Leven zich in materie wenst uit te drukken.

Ik Weet dat er zich voor de aankomende periode het nodige vanuit mijn Ziel aankomt en zich wenst te vormen in de materie, echter voel ík de connectie vanuit mijn hart er nog niet geheel mee. Nu kan ik doordraven in creëren in de materie. De acties die ik op deze manier zou zetten hebben echter geen bezieling, ík ben er niet bij vanuit mijn hart en creëer zo een leeg ‘iets’. Not my cup of tea, zeg maar.

Je begrijpt vast dat ik voor nu word uitgenodigd mezelf toe te staan te zijn met niet doen. De verveling zijn werking te laten doen, vanwaaruit Leven zich uiteindelijk weer ontvouwt.

Hoe mooi is dat!
Ik gun mezelf tijd waarin in me verveel.
Wat een kunst!
En wens een ieder meer verveeltijd toe. Wat een bezielde creaties zich van daaruit ontvouwen.
Ik kan er haast niet op wachten wat er allemaal voor moois de aankomende periode voor mij zichtbaar wordt!

Vervelen. Wat een mooie staat van ZIJN!

~ Jacqueline