De relatie met angst voor financiële tekorten en armoede.

Als er iets is waar wij mensen mee geïnfecteerd zijn, dan is dat wel de angst voor tekorten.
Worden we niet van jongs af aan getraind alles te doen om ‘succesvol te zijn’? Een goede opleiding te volgen die ons de garantie zou geven dat we, later als we groot zijn, niet bang hoeven te zijn voor (financiële) tekorten. Ansich niks mis mee om het beste uit jezelf te halen, echter door het te koppelen aan geld verkopen we onze ziel aan Duister.

Ego kan ons op deze manier, elke keer als het geld er ff niet is, of het idee hierover alleen al angst aanpraten. Hiermee op de knop drukken voor de angst voor tekorten.

Kijk eens hoeveel mensen een overdaad aan materie om zichzelf heen hebben vergaard. Wat een welvaart en overvloed zou je zeggen zo op het eerst gezicht. Als je dieper kijkt doorzie je de angst voor tekorten er doorheen sijpelen. Al deze materie geeft ons een soort beschermlaag, een harnas waarachter we de angst voor tekorten hebben verstopt.
Weer anderen verbloemen deze angst door zich vast te klampen aan een ander die ‘het gemaakt heeft’ en hun deze financiële zekerheden geven. Deze angst wordt weer zichtbaar zodra de relatie beëindigd en zij achter blijven met de leegte. De angst voor tekorten maakt dat we steeds weer buiten onszelf gaan grijpen naar en denken dat we het daar kunnen halen. Niets is minder waar. Dáár is niks. Het is alleen een spiegel om in te kijken en te zien hoe jij nog vanuit tekorten jezelf ondermijnd. Wat een les te leren!

Hoeveel relaties bij elkaar blijven om de angst voor tekorten maar niet te hoeven aangaan!

Waar word je voor uitgenodigd?
Waar de angst voor tekorten bovenop zit is onze levensenergie van creatie en vertrouwen. We zijn vergeten hoe creatief wij zijn. Waar wij toe in staat zijn, zodra we in onze eigen kracht gaan staan. Gaan staan voor wie wij zijn: creatoren van ons eígen leven.

Zodra je verdwijnt in gedachten van tekorten snijd jij jezelf af van Bronenergie. Jij stroomt niet meer vanuit flow. Dit gegeven krijg je direct buiten jezelf gespiegeld en laat zien hoezeer jij van jezelf bent afgegleden. Met andere woorden, je bent je op dat moment niet bewust wát je zelf aan het creëren bent ego gedreven is en dit zelf in stand houdt. Met deze mindset blijf je rondjes lopen in halen vanuit tekorten buiten jezelf, de emotionele navelstreng wordt hier zichtbaar.

Je doet jezelf tekort. Dit zie je niet alleen terug in de creaties die je dan buiten jezelf gaat zien, deze creaties wijzen weer terug naar jou en hoe ontrouw je bent aan jezelf. Degene die jij in Wezen bent. Een onderdeel van Bronenergie.

Bronenergie kent alleen maar overvloed, expansie. Vanuit dit perspectief gezien bestaat er geheel geen tekorten, alleen ons hoofd vol overtuigingen en beperkende gedachten kan deze illusie voor onze ogen schetsen. En daar jij deze gedachten gelooft, is het waar. Voor jou!

Waar je op dit soort momenten voor wordt uitgenodigd is terug te keren naar jezelf. Je bewust te verbinden met wie jij bent. Jezelf weer aansluiten op de overvloedstekker. Overvloed is er altijd. Deze stroomt niet naar jou toe op het moment dat jij de stekker van overvloed uit jezelf hebt getrokken door te gaan luisteren naar je ego. Angst voor tekorten is een creatie van je ego. Om jou te doen helpen herinneren wie jij in essentie bent: overvloed, het tegenovergestelde van tekorten. Hoe mooi én pijnlijk is deze spiegel om in te kijken!

Wat hier ten grondslag ligt is zelf-vertrouwen. Je wordt op deze momenten dan ook uitgenodigd trouw te worden aan jeZelf, te stoppen met luisteren naar én hiermee jouw levensenergie weggeven aan je ego. Vol illusies. Doorzie je wat er op zo’n moment gebeurt in je energieveld? Je verlaagt deze, naar standje derde dimensie, daar waar ego jouw energie kan aftappen. Jij doet dit. Jij kunt dus ook bewust jezelf terugzetten in standje overvloed, vertrouwen, Weten wie jij bent. En ja, daar moet je wel iets voor doen: stoppen met, je te focussen op de angst voor tekorten, het uitzenden van tekortgedachten én het ook nog eens zelf geloven.
Best een uitdaging op momenten dat het water je aan de lippen staat, toch?

Op het moment dat jij trouw wordt aan jezelf, bent gestopt met bij jezelf weglopen, in illusies van tekorten buiten jou halend, stroomt het weer, in jou. Zo binnen, zo buiten, dán zie je ook weer een stroom, financiële flow ontstaan buíten jou. Dit alles heeft niets met toeval te maken. Het is juist nét andersom: Iets valt je toe. Of zoals iemand me zo mooi een keer schetste: ‘toeval is Bron’s manier om anoniem te blijven’.

Inspiratie.

In mijn tweede boek “RELATIES. LEEF je waarheid, in harmonie met anderen” deel ik veel, zeg maar gerust zéér veel over mijn eigen levenspad. Zonder mijn eigen doorleefde stappen zou ik alles wat ik met je deel niet kunnen delen. Ter inspiratie deel ik vandaag wat ik heb geschreven over mezelf bij dit levensthema.

Als er één thema met vele bijbehorende lessen in mijn leven een rode draad is geweest, is het wel de angst voor financiële tekorten. Ik was er aardig mee geïnfecteerd.
In mijn jeugd hebben m.n. mijn beide vaders mij hierin voorbeelden gegeven. Mijn biologische vader door financieel niet bij te dragen aan de zorg voor mij en mijn zus. Hoe mijn moeder hier steeds áchter haar geld aan moest rennen, zelfs tot aan de rechter aan toe, gaf mij het gevoel dat je er veel voor moest doen om te ontvangen ‘waar je recht op had’.
Deze les werd zichtbaar toen ik eenmaal moeder van mijn dochter was en mezelf terugzag in een gelijksoortige situatie. Hierover meer in een ander hoofdstuk van dit boek.

Mijn stiefvader was een ondernemer in hart en nieren en heeft twee keer een faillissement in de autobranche meegemaakt. Deze situaties maakte dat mijn moeder alle boodschappenkrantjes uitploos om de eindjes aan elkaar te knopen. De spanning die deze situaties met zich meebracht was voelbaar in huis. Er werd echter niet over gepraat. In stilte dragen was het devies. Ik had hiermee een voorbeeld hoe je om moest gaan met tekorten. Niet klagen, maar in stilte dragen.

Mijn stiefvader leerde me ook hoe je uit meerdere tegenslagen kunt komen. Hij volgde uiteindelijk zijn hart en maakte van zijn hobby zijn professie en ging ‘in de wijn’: Spaanse wijnexporteur. Deze mindset van mijn stiefvader heb ik altijd bewonderd. Hoe hard je ook wordt neergeslagen door het leven, zolang je leeft kun je altijd weer opstaan en je hart leren volgen, doen waar je blij van wordt. Wijn was zijn passie en in het verkopen ervan was hij zeer succesvol. Hij bevond zich in die tijd, zoals de meeste mensen op aarde in de derde dimensie. Hij liet mij dan ook zien dat je vanuit deze derde dimensie laag hard moest werken om dit alles in je leven te bereiken én te behouden. Zijn mindset vanuit tekorten bleef onveranderd van kracht, dit ondanks dat hij zijn hart was gaan volgen, qua werkinhoud. Zijn onverwerkte levensthema en bijbehorende lessen zaten echter nog verscholen achter de angst om alles weer te verliezen. De niet doorleefde emoties waaronder verdriet, boosheid en onmacht maakte dat hij sterk vasthoudend was aan materie. Dit ging zelfs zover dat als mijn ouders, eenmaal op mezelf wonend bij mij aan tafel aanschoven, hij mijn huis scande of ik spullen van hun had meegekregen van mijn moeder. Tot aan de toetjesschaaltjes aan toe. Ik hoor hem nog zo zeggen: ‘Ans, heb je nu ook nog deze schaaltjes meegegeven!’.

Mijn ouders hadden het de laatste jaren van hun leven financieel goed. De mindset van beiden, en met name die van mijn stiefvader bleef echter op standje angst voor tekorten. De psycho-emotionele boodschap van zijn na verloop van tijd gevormde hartfalen heeft hij niet kunnen oppakken en omzetten en werd hem uiteindelijk vier jaar nadat mijn moeder overleed fataal.

Blijkbaar mocht ík deze diepgewortelde angst aangaan en verteren. Nu, dat heb ik geweten!

Deze angst werd reeds zichtbaar in mijn beroepskeuze. Ik was twaalf en had aardig wat kracht in mijn handen. Mijn moeder wist dat ik van mijn vrijheid hield én van mijn pony. Zij was degene die een prachtig plaatje schetste, waarmee ik niet alleen deze angst voor financiële tekorten kon voorblijven, maar ook mijn diepe drang naar vrijheid. Fysiotherapie in die tijd was een geldmachine; drie mensen in een half uur ‘proppen en ‘beuren’, één patiënt aan een apparaat, één in de warmtepakking en één masseren of oefeningen mee doen. Acht uur lang. Hoeveel geld daarmee verdiend is in deze branche…

Mijn moeder zag de ideale combinatie voor zich: haar dochter ‘smorgens geld verdienen, je hoeft dan maar een halve dag te werken om een goed inkomen te genereren, en de middag kon ik paardrijden. Mijn vrijheidsbeeld was gevormd. Jong als ik was, 12 jaar, ben ik dit plaatje gaan lopen. Niets mis mee.
Het heeft me veel gegeven, echter nooit de hoeveelheid geld om mijn angst voor tekorten te stillen.

Vele jaren later bevond ik me in de grootste storm wat betreft de angst voor financiële tekorten.
Hierover meer in mijn tweede boek: “RELATIES. LEEF je waarheid, in harmonie met anderen”.

Mocht je mijn tweede boek wensen aan te schaffen, nog even geduld, lieverd. Naast dat ik 2021 niet het jaar vind om dit wel zeer persoonlijke boek geboren te laten worden, ben ik nog druk bezig met de finishing touch. Ik kan je nu alvast zeggen dat, al zeg ik het zelf, dit boek echt een geweldig boek wordt! Ik sta van mezelf te kijken. 😉

~ Jacqueline