De relatie met angst om te leven.

Hoe graag willen mensen nu écht leven? Je eerste reactie zou zijn, heel graag, toch?
Kijk je echter dieper bij mensen naar binnen dan doorzie je de diep ingeslepen patronen en overtuigingen vanwaaruit zij overleven in angst voor het leven. Ze ervaren zoveel angst dat ze niet in staat lijken te zijn hun hart te volgen. Velen hebben zelfs geheel geen contact meer met hun hart en hartverlangen. Ze overleven in dat hoofd, vol ego, angst, beperkende gedachten en overtuigingen. Ze denken zelfs dat dát is wat hen gelukkig maakt.

Meestal dient er hiervoor eerst een life-event, zoals een scheiding, dood, verlies, ziekte, plaats te vinden alvorens ze weer in contact komen met hun hart. Vaak zie je dat er daarna een bewustzijnsproces op gang komt waarbij ze ontdekken wat zij aan het doen waren en voelen wat er nu echt geleefd wil worden, door hun heen. Uiteindelijk zijn deze mensen bereid het proces aan te gaan wat hierbij hoort. Trouw leren worden aan je eigen gevoel en wat jij wenst in je leven. Menigeen komt erachter dat ze op de verkeerde ladder omhoog aan het klimmen waren. Sterker nog, velen doorzien op een gegeven moment dat ze de ladder tegen de verkeerde muur hebben geplaatst.

Dit fenomeen zie je o.a. bij mensen die een tweede burn-out in hun leven creëren. De eerste keer waren ze die ene ladder afgegleden, wat de nodige ontlasting gaf qua druk en onrust. Eenmaal uitgerust lopen ze wellicht in een andere functie dezelfde ladder omhoog. Om er uiteindelijk weer ‘af te vallen’. Pas dan gaan ze doorzien dat ze de ladder tegen een andere muur dienen aan te zetten. Met dit verkregen inzicht neemt men daarna vaak een drastische beslissing en gaan weg uit de situatie waarin ze zichzelf wellicht jaren hadden vastgezet. Dit kan een werkrelatie zijn, maar net zo goed een liefdesrelatie. Ze hebben deze tijd nodig gehad om voor zichzelf te erkennen dat het niet meer werkt zoals ze wellicht jaren hebben gedaan.

Anderen blijven liever vasthouden aan oud vertrouwt en lopen menig rondje in het ego. Ze zijn aan het overleven in hun hoofd. De redenen die ze aan blijven dragen worden gegenereerd door hun ego en zijn gebaseerd op angst. Angst voor tekorten, angst voor eenzaamheid en afwijzing houden hun vast. Of liever gezegd: zij laten zich liever vastzetten in deze lagen van angst dan dat ze de stoute schoenen aantrekken, het onbekende induiken en hun leven tegemoet springen. Het diepe in. Leren vliegen. En ook dat is OK. Wie weet wat hun zielslessen en contracten zijn?

Als ik terugkijk op mijn leven zie ik dat ik menig rondje heb gelopen alvorens ik mezelf bevrijdde uit situaties die voor mij niet meer het hoogst haalbare in zich hadden. Ik koos voor schijnveiligheid en schijnzekerheid buiten mij gelegd. Daarnaast had ik qua mindset een tic van de molen meegekregen die in het oosten van het land heerst: ‘wat de boer nie kent, vret tie nie’. Wat je niet kent, moet je niet opzoeken. Met andere woorden, lekker in je (kleine overleving) comfortzone vast blijven zitten. Dát wenste ik dus niet!
Ik had me blijkbaar levenslessen gegeven waarin ik mezelf keer op keer mocht verbazen hoe krachtig ik ben. Ik had dan ook meerdere situaties gecreëerd waarin ik niet meer langer voor overleven in deze laag kón kiezen. Ik diende mijn hart te gaan volgen, daar ik anders zo vast zou lopen dat ik er ziek van zou worden. Dat was het voorbeeld wat mijn moeder mij had voorgeleefd. Dát wenste ik mezelf én mijn dochter niet toe. Er was dus werk aan de winkel.

Comfortzone.

Het vroeg het nodige van mij om mezelf steeds weer uit mijn comfortzone ín het onbekende te zetten. Nu kun je de comfortzone alleen oprekken door keer op keer in het onbekende te springen. Alleen door dingen te doen die je nog nooit eerder hebt gedaan, groeit je vermogen om te gaan met dit onbekende. Uiteindelijk wordt het bekend en bevindt het zich binnen je comfortzone. Dit oprekken gaat continue door, mits jij spring natuurlijk.
Als je goed kijkt zie je dat je comfortzone steeds groter wordt, naarmate jij groeit door dit springen. Je heb je steeds weer buiten je comfortzone begeven en dit onbekende geïntegreerd in jezelf.

Dit groeien door jezelf steeds uit te dagen kun je zien als een cirkel. Voor je beeldvorming, pak eens pen en papier en teken links bovenin een cirkel. De comfortzone is ín de cirkel. Zet nu een kruisje iets buiten de cirkel. Dit is je groei, deze ligt buiten de comfortzone. Teken nu een grotere cirkel om de oude cirkel heen mét het kruisje. Door te springen in het onbekende wordt dit deel buiten de cirkel ook bekend en is dit groeipunt opgenomen binnen de cirkel. Dit is hoe wij groeien.

Wens je verder te groeien, dan ontkom je er niet aan weer een punt buiten deze cirkel te tekenen en te springen. Dit is een oneindig proces van jezelf oprekken, groeien.
Kun je zien dat je comfortzone, daar waar jij je senang voelt, in de loop der jaren van bewust worden steeds groter wordt? Je ervaart een stevigheid, vertrouwen, basis ín jezelf. Je bent door al dit springen in het diepe, buiten de comfortzone zo gegroeid. Op een gegeven moment zul je ervaren dat er nog maar weinig is waar je van onder de indruk bent, buiten jou. Wel zo fijn in deze roerige tijden waar we ons momenteel mondiaal bevinden. Gewoon daar jij door je groei van binnenuit Weet dat wat dáár dan ook maar ligt, buiten je reeds zeer uitgebreide comfortzone, geen issue is. Een soort appeltje eitje. Je spring moeiteloos. Sterker nog, je zult ervaren dat je niet meer springt, je loopt gewoon jouw pad en rekt jezelf keer op keer ogenschijnlijk moeiteloos op.

Ik kan zeggen dat ik na ruim 30 jaar, steeds weer buiten mijn comfortzone te treden, een aardig grote zone heb gecreëerd waarin ik me senang voel. Het mooie is dat ik door de vele ervaringen buiten mijn comfortzone treden, een basishouding heb aangeleerd waarin ik met een open mind naar ‘het onbekende’ kijk.
In deze sterk transformerende tijd waarin de toekomst voor velen geheel nog niet helder is, geeft dat een stevig en veilig gevoel. Ik ben in staat in vertrouwen te blijven, Wetende dat ik mezelf in zoveel situaties heb weten te redden, dit ‘Grote Ontwaken van de Aarde’ met al zijn ups and downs lukt me zeker. 100%. Met andere woorden, door je hart keer op keer achterna te springen, spring je het onbekende in, buiten je comfortzone. Je hart Weet waar zij sneller door gaat kloppen. De uitnodiging aan jou om je over te durven geven aan dit onbekende, er zelfs van te genieten wat het je brengt. In de wetenschap dat je zo veilig en zeker ín jezelf verankerd bent, dat je Weet te dealen met elke gerezen situatie die deze sprong in het diepe van je vraagt.
Het is net als van een metershoge tokkelbaan naar beneden ‘springen’. G-E-W-E-L-D-I-G-!
Een ding is zeker: je hebt zeker het gevoel dat je LEEFT!

Herken je jezelf in deze basisangst en wens je voor eens en voor altijd jezelf hieruit te bevrijden?
Wacht niet langer, de tijd is NU!
Met liefde kijk ik met je mee waaraan deze basisangst bij jou vastzit.
Wel zo handig als je bewust bent waar je je nu écht van dient te bevrijden, toch?

JA, ik wens dat je met me meekijkt!

~ Jacqueline